Het aspect dat mij natuurlijk het meest aanspreekt is het pleiten. Derhalve heb ik een lichte voorkeur voor het strafrecht boven het privaatrecht. Bij het privaatrecht gaat het immers om het ‘aannemelijk maken’ en bij het strafrecht gaat het om ‘bewijzen’. Ik heb voornamelijk in de praktijk gemerkt dat ik het leuk vind om te 'puzzelen' met wat er in het dossier is gegeven. De creativiteit die erbij komt kijken, is voor mij wat het vak zo leuk maakt. 

Op de tweede plaats interesseert het mij in hoeverre de advocaat maatschappelijk betrokken is. Als advocaat merk je relatief snel op wat de actuele problemen in de maatschappij zijn. Hierbij is de advocaat als eerst ‘in het veld' en staat hij in mijn opinie dichter bij de Nederlandse burger dan de politiek. 

Tenslotte spreekt het sociale aspect van de advocatuur mij aan. Ik ben zelf erg sociaal en geïnteresseerd in de psyche van de mens. Ik houd van diversiteit en vind het prettig om contact te hebben met mensen. De aard van het beroep brengt met zich mee dat je (bijna) dagelijks in contact staat met cliënten. Hierdoor spreekt de advocatuur mij eveneens aan. 

Waar ik het meest tegen aanloop is keuze in welk rechtsgebied ik mezelf daadwerkelijk zie in de toekomst. Ik heb kennis gemaakt met verschillende rechtsgebieden (zowel binnen het privaatrecht als binnen het publiekrecht), maar vind het lastig om voor de komende drie jaar als advocaat ergens afscheid van te gaan nemen. Voor nu probeer ik mijn opties zo breed mogelijk te houden en ben ik van mening dat algemene kennis in verschillende rechtsgebieden geen kwaad kan. 

Ik schreef (althans poging tot) mijn eerste contract toen ik 7 jaar oud was. In dit contract heb ik bepaald dat mijn opa met mij het huwelijk aanging met als bijkomend gevolg dat ik de enige erfgenaam zou zijn. Tot op heden maken mijn familieleden hier nog regelmatig grapjes over.